Forks, Olympic National Park, woensdag 23 juli 2008 220,8 km

Vandaag is het bewolkt en fris als we starten voor onze eerste dag in het Olympic National Park. We stoppen eerst bij Ruby Beach en gelukkig is het laag water. Daardoor kunnen we genieten van een mooi strand met sea stacks; vreemd gevormde omhoog stekende rotsen in de zee, gevormd door erosie. Het strand heeft een apart sfeertje omdat er vanuit zee flarden mist het strand op zweven. De rotsen worden bewoond door mosseltjes, andere zeediertjes, zeesterren en zeeanemonen.

Het is fascinerend om te zien hoe deze zeediertjes zich bij eb vastbijten in de ondergrond in de verwachting dat de zee opnieuw, binnen afzienbare tijd, hun voedingsbodem zal zijn. De Zeesterren zijn rood of grijs-zwart van kleur en klitten zich alleen of in groepjes vast aan de drooggevallen rotsen. De zeeanemonen, die ook volop in de getijde poeltjes zitten, zijn grijze torentjes met groene tentakeltjes langs de bovenste rand. Verder zijn er kleine doorzichtige kwalletjes te zien die op het strand zijn aangespoeld. Het is een fascinerende wereld van bij elkaar horende organismen en hun omgeving. We beginnen te begrijpen waardoor mensen gefascineerd raken door biologische verschijnselen en er meer over willen weten, bijvoorbeeld door een studie.
Na een lunch met uitzicht op strand en zee bij Kalaloche Lodge gaan we verder naar het Quinalt Rain Forest. Bij een regenwoud denk je makkelijk aan vochtige moerassen en met mos overwoekerde bomen.

Het eerste klopt in ons geval niet, het tweede wel. In het regenseizoen zal het hier beslist heel vochtig zijn, maar op dit tijdstip van het jaar is het zonnig en droog. De begroeiing van de bomen met een soort harige bedekking klopt. Het is bijzonder om te zien hoe planten elkaar bijna overwoekeren in een poging om te groeien, terwijl er voldoende regen en voedsel lijkt voor alle planten afzonderlijk. Opmerkelijk dat het een beetje tegenvalt terwijl het bos op zich heel mooi is en wij - net als vele anderen - gekk zijn op mooie bossen. Mogelijk dat je toch teveel gestuurd wordt door beelden en verwachtingen die niet altijd in overeenstemming zij met wat je uiteindelijk ziet en ervaart. Mogelijk dat het ook “tegenvalt” doordat we er ver voor hebben moeten rijden om er te komen, zelfs dat soort triviale zaken speelt mee in de uiteindelijke beoordeling van wat je ziet en meemaakt.

Na het regenwoud bezoeken we een van de vele Big Trees in het park, dit keer een Big Cedar Tree. Deze grote jongen heeft een omtrek die zo groot is dat ze nauwelijks omspannen kan worden door zeven mannen die met uitgestrekte armen eromheen staan.
Vandaag ontdekken we twee nieuwe zaken aan ons voertuig; de mogelijkheid om de auto van op afstand te starten met de afstandbediening (een volstrekt onnodige gadget in onze ogen) en het hoge brandstofverbruik (een grote motor met veel vermogen vraagt blijkbaar ook enige stookkosten).
Na het woud hebben we weer behoefte aan de zee en we bezoeken nog een paar stranden tussen Queets en Forks. Daarna rijden we terug naar huis, om na een stevige maaltijd nog even een verslagje te schrijven en vervolgens ons mandje in te duiken. Maar eerst worden we nog even bezig gehouden door onze buurman. Terwijl we een biertje drinken op onze veranda om van het laatste zonnetje van de dag te genieten, blijkt hij om een praatje verlegen. Hij is een van de indianen uit Cape Flatery, het noord-westelijkste puntje van de USA (uitgezonderd Alaska). Hij heeft het reservaat verlaten omdat hij iets anders wilde. Hij is vrachtwagenchuffeur en heeft al miljoenen kilometers schadevrij gereden. Hij vertelt dat het in de winter acht maanden achtereen geregend heeft. Krijgt het regenwoud toch weer een nieuw gezicht.

Tanken: 68,76 liter
Overnachting Forks motel: $ 81,70 USD

Toegang nationaal park: $ 15,=