Jasper- Icefields Parkway- Golden Maandag 4 augustus 2008 (362 km)

Vandaag is het Britisch Columbia day, omdat dit deel van Canada 150 jaar bestaat. We zullen echter tot vanavond nog in Alberta zijn en niets merken van het volksfeest.
Vandaag gaan we in ieder geval via de 230 kilometer lange Icefields Parkway naar het zuiden, maar niet voordat we naar de 3363 meter hoge Mount Edith Cavell zijn geweest. We gaan vroeg op pad en het is nog maar 8 graden C. We volgen eerste de 93A en gaan dan een kronkel pad op dat voor campers niet toegankelijk is. Net na het hostel parkeren we de auto om het Lake te bekijken. Deze korte wandeling van 400 meter moet je echt weten, want op de borden worden alleen lange trails van 20 kilometer aangegeven. We zijn blij dat wij over dit lake hebben gelezen want de weerspiegeling van de witte top van Mount Edith Cavell is echt super. Buiten ons zijn er alleen twee dames die bijna een professionele foto uitrusting bij zich hebben.
Daarna is het nog maar een klein stukje naar de parkeerplaats. We doen hier de 1,6 km lange (of beter korte) Path of the Glacier loop. Het eerste deel gaat over een asfaltpad. Net als in de USA zijn kortere trails allemaal geasfalteerd, laten we het maar een klein smetje in de natuur noemen. Al snel zien we in de verte de drie Glaciers; Cavell, Angel en Ghost.

Aan de voet van de Cavell Gletsjer is een meertje van het smeltwater waar brokken ijs in drijven. Heel mooi om te zien. We lopen over de rotsen en stenen naar de gletsjers en dan zie je pas goed hoe immens groot ze zijn. Ook valt ons op dat hetgeen wij net voor rotsen aanzagen, de morenen zijn die bovenop het ijs liggen; het is dus gewoon een deel van de gletsjer. We lopen er lange tijd rond en het is dat we nog de lange Icefields Parkway af moeten leggen anders waren we zeker langer gebleven. Het pad terug is een meer natuurlijk pad. In de jaren 50 was op de plaats van het pad nog de gletsjer, nu is de vegetatie weer terug. Fascinerend.

Aan de Icefields Parkway bezoeken we de mooie Athabasca Falls en de mindere Sunwampta Falls.
Dan zien we aan de kant van de weg drie auto’s stil staan en in de hoop dat zij een beer hebben gespot stoppen wij ook. Nog voordat wij stil staan vertrekken de anderen weer, even denken we loos alarm maar dan zien we werkelijk een klein beertje lopen. Het is echter net te ver weg en de bossen belemmeren het zicht. Het is rustig op de weg dus we besluiten een stukje achteruit te rijden in de hoop dat de beer zich dan in een meer open deel laat zien. En we hebben geluk, vrij snel komt de kleine cub samen met zijn moeder aangewandeld. Op zo’n 100 meter afstand hebben wij perfect zicht op deze twee bruine beren. Andere voorbijgangers hebben het ook snel in de gaten en in nog geen 10 minuten staan aan twee kanten van de weg de auto’s in lange rijen geparkeerd.

We vervolgen onze weg over de werkelijk prachtige Icefields Parkway met zijn bergen en bossen, die volgens de boeken één van de mooiste, of misschien wel de mooiste weg van de wereld is. Toch wel bijzonder dat wij hier vandaag rijden. En we hebben geluk met het weer: 18 graden, droog en zon.
Dan doemt opeens de Columbia Icefield op. Een gletsjer van afzienbare afmetingen waar je met een soort bus op kunt komen. Je kunt echter ook te voet een stuk van de gletsjer op gaan en dat doen wij natuurlijk.

Het is heel bijzonder en indrukwekkend om hier te lopen, stukken gletsjer te zien smelten, de kleurschakeringen te zien en vooral de immensheid van de gletsjer te ondergaan. Weer terug naar beneden lopen is weer anders: er is een koude wind en de kleurschakeringen zijn nog anders. Esmée is niet erg dol op de wat lichtere plekken of de plaatsen waar het water stroomt door de dooi.
De mooie gletsjer van deze ochtend bleek maar een klein voorproefje te zijn. En waar wij vanochtend verwonderd waren door waar in de 50-er jaren de gletsjer nog was, nu zien we tot waar de gletsjer in 1992 nog was. We bezoeken nog even het visitor center, doen een snelle picknick en vervolgen onze weg. Er is nog veel te zien, maar het is inmiddels tegen 4-en en we hebben nog een lange weg voor de boeg; tja het bewonderen van de beer en de gletsjers kost tijd. We moeten ons de rest van de weg tot wat fotostops gaan beperken. We lopen nog snel naar Bow Pass/ Peyto Lake, waar we een mooi uitzicht hebben, maken een snelle stop bij Bow Lake en de Crowfood gletsjer.
Vlakbij Crowfood Mountain zien we weer een auto stil staan in de berm, en hoewel het er maar één is houden we toch in en jawel hoor: ook hier een bruine beer die rustig in de berm wandelt, wat graaft en wat snuffelt. Hij laat zich prima bewonderen en fotograferen op een korte afstand. Wow, wat een dag!

Dan snel op naar Golden. Het dorp blijkt wat verder te liggen dan gedacht maar de weg is nog steeds erg mooi. In Golden aangekomen moeten we even zoeken naar de door ons geboekte accommodatie, maar dan vinden we die toch. De “cabin-studio” blijkt een heel leuk Hans-en-Grietje huisje te zijn met BBQ. Dus terwijl Esmée het huisje bekijkt, staat Jos de BBQ te inspecteren. Na een snel bezoek aan de supermarkt hebben we een overheerlijke BBQ-maaltijd.
Al met al kunnen we terugkijken op een zéér geslaagde dag.



Overnachting: Alpine Rose Cabin $ 99,= CAD