Port Angeles - Victoria - Nanaimo, vrijdag 25 juli 2008 (145,6 km)

Vandaag gaat de wekker vroeg af omdat we de oversteek van Amerika naar Canada gaan maken. Bij de boot aangekomen blijkt dat we niet de enige zijn die naar de overkant willen. Gelukkig hebben we een reservering en dat betekent dat we in de voorrangsrij belanden. Nog even de resterende dollars betalen en we wachten geduldig op wat gaat komen. Het is opmerkelijk wat mensen allemaal meeslepen, naast ons staat een combinatie met een trailer met daarop een indiaanse boot van zeker 15 meter lang. Iets verderop in de rij blijken mensen flinke motorboten vanuit Oregon mee te slepen naar Canada; plezier of handel? We verwachten allerlei controles – bij ons eerste boottochtje vanuit Seattle werden alle auto’s geïnspecteerd door een gewapende politieman die een hond aan alle auto’s liet snuffelen. Vandaag geen enkele vorm van inspectie, behalve iemand met een meetlint die opmeet hoe lang de combinatie voor ons is.

De boot levert een stroom passagiers vanuit Canada waaronder een hele stoet prachtig gerestaureerde oldtimers. We komen redelijk vooraan op de boot te staan en dat blijkt later van belang want dat betekent ook dat we er dan als een van de eerste af rijden. De boot vaart in 90 minuten naar Vicotria. Onderweg is er weinig te zien, deels omdat er mist is als we vertrekken, deels omdat er weinig tot geen verkeer is. In Victoria zijn we snel aan de beurt bij douane. Hebben we drank of hebben we tabak? Dat zijn de enige dingen waar ze in geïnteresseerd zijn en als we niet in de juiste categorie vallen mogen we doorrijden.
In Victoria willen van vanmiddag een afternoontea genieten, maar die moeten we nog wel even reserveren. We weten het adres en Tomtom brengt ons er in no time naar toe. Een klein tentje met een beetje tuttige inrichting, maar met een vriendelijke serveerster die ons meldt dat er ’s middags om drie uur nog plaats is; dat vinden we prima, want het was ook de tijd die we zelf in gedachten hadden. De serveerster blijkt verbaasd dat we hun adres via Internet hebben verkregen en ze is nog verbaasder te horen dat ze prima reviews krijgen. Het ruikt al heerlijk, dus wat ons betreft zou de afternoon tea nu al kunnen, maar we houden dit lekkers voor vanmiddag.
Victoria is een alleraardigst plaatsje op de zuidpunt van Vancouver Island aan een natuurlijke haven met uitzicht op de Olympic Mountains in het zuiden en de Cascade Mountains in het oosten.
De stad doet met zijn rode brievenbussen, dubbeldekkers, historische gebouwen en alle bloemen behoorlijk brits aan. Opvallend is dat elektriciteitshuisjes etc allemaal voorzien zijn van kleurrijke tekeningen of plattegronden. Zo is op een eenvoudige manier het straatbeeld aangenamer gemaakt.

We parkeren de auto onder een shopping mall en lopen door de straten van Victoria. Het doet allemaal heel gemoedelijk aan. Uiteraard zien we het Empress hotel een victoriaans gebouw uit 1908, het parlementsgebouw met daarvoor het standbeeld van Queen Victoria, patrones van de stad. Het gebouw is neogotisch en kolossaal met boven op de groene koepel het vergulde standbeeld van Captain George Vancouver. ’s Nachts wordt het parlementsgebouw verlicht. We bekijken Beacon Hill Park, waarin we een nieuw beroepsgroep spotten, de eendenbewaakster, we bekijken Thunderbird Park met de totempalen, wandelen langs de Inner Harbour, naar de Market Square – een gerestaureerd huizenblok met nog oude gevels met meer dan 60 café’s, winkeltjes en restaurants verspreid over verschillende verdiepingen. Met nog een optreden op de binnenplaats. van een artiest, alleen ontbreekt door de rust het publiek – en Chinatown, met het smalste straatje van Victoria. Net buiten Chinatown glanst een prachtige sculptuur, een stalen parel in een fraaie zetting, waarin alle steden met de nam Victoria of een equivalent ervan met elkaar zijn verbonden.

Een van de mooiere zaken vinden we Munro’s Books, in deze boekwinkel was vroeger de hoofdzetel van de Royal bank of Schotland gevestigd.
Na onze stadswandeling gaan we op weg naar onze afternoon tea. We ontdekken dat we het raam van de auto wagenwijd open hebben laten staan, maar gelukkig zijn de Victorianen eerlijke mensen en zijn onze spullen ongemoeid gelaten.
De afternoon tea in White Heather Tearoom blijkt precies te zijn wat we ervan verwacht hadden.

Een uitgebreide selectie homemade goodies, met allemaal een ander smaakje, het een nog lekkerder dan het andere. Het is teveel voor onze magen en dus gaan ook wij, zoals bijna alle gasten weg met de to-go-box met de overgebleven lekkernijen.
Dan op weg naar onze B&B; John en Irene in Nanaimo. We makn kennis met het Canadese verkeer en we worden er niet gelukkig van. Zijn de Amerikaanse automobilisten over het algemeen relaxte rijders, de Canadezen racen in een meer dan Europese stijl over de wegen, de een nog harder dan de ander. Snelheidsbeperkingen lijken alleen door toeristen gerespecteerd te worden. We bereiken Nanaimo, waar onze B&B net buiten de stad ligt in een buitenwijk. Een prachtig huis met twee verdiepingen, waarvan wij een complete verdieping tot onze beschikking krijgen. We zijn er een beetje door overdonderd, een grote slaapkamer, een royale zitkamer, een grote woonkeuken, een luxe badkamer, een tuin met uitzicht op zee.

Ach, wat kan een mens zich nog meer wensen?

Ferry Port Angeles- Victoria: $ 74,50 US
Overnachting Seaview B&B Nanaimo: $ 70,- CAD